Żabą na Nordkapp

[FUX]

wpisz mnie na listę

Dopisz, a co będzie do przyszlego roku, to zobaczymy...

[Arno]

Piter 35, jakieś Areo się po drodze ściągnie co

Kruszynie, posiadalem AERO. Bardzo fajne, wygodne ciche dosyc, prawie luksusowe auto. Ale - psuje sie jak cholera, chociaz sa wyjatki. Moj sie zepsul 10 razy przez 3 lata ( NOWY BYL). Co wiecej, ma wady, ktore na tym forum chyba go dyskwalifikuja. Ryje nosem, przy dodoaniu gazu caly przod lata na boki ( torque steer sie chyba nazywa).
Nie polecam

[vibowit]

Ma ktoś numer do Bergena? Niech nam wyśle w 160 znakach choć jak im idzie.

Mam, cytuję

Nie mam dostępu do internetu, a jak probuję z komorki to dostaje error 404. Wracam w poniedzialek to opowiem co i jak, a jest co opowiadac. :)

[citan]

Kurcze, ja też bym się wybrał. Jeżeli zapisanie się na listę oznacza wyrażenie pobożnego życzenia posiadania kasy i czasu na taką wyprawę, to i ja poproszę.

[FUX]

No to lista.

Jakaś marszruta by się przydała i kalendarz....

1. Konto usunięte.
2. Kruszyn.
3. Piter 35.
5. Fux.
6. Citan.

[Konto usunięte]

A ja się skontaktowałem i Bergen teraz jedzie do zony, a jak wróci to nam wszystko opowie.

No dobra, nie ma co hijackować wątka, robimy nowy

[vibowit]

Konto usunięte, a 3 posty nad Twoim to jak myślisz, o czym pisałem?

[Konto usunięte]

vibowit, nie widzę nic o robieniu nowego wątka

[Bergen]

Hello hello pszczółki moje kochane

Wróciłem Widzę, że tęskniliście

Zdjęć z wyprawy na Nordkapp jest jakieś 9 GB, ciężko będzie ogarnąć ów pierdolnik, ale myślę że dam radę. A jak już dam, to wykombinuję jeszcze jakiś felietonik - opowiadanie ku uciesze waszej.

A tymczasem, na pocieszenie, zdjęcia z Zony

http://picasaweb.google.pl/jarek.hryszk ... directlink

[rrosiak]

No towarzyszu Bergen, teraz będziecie świecili jak żarówka

Super przygoda

[Bergen]

No towarzyszu Bergen, teraz będziecie świecili jak żarówka

Znacie moje stanowisko w sprawie energii atomowej, a także zapewne wiecie, że podzielam opinię prof. Jaworowskiego na temat katastrofy w Czarnobylu. Jednak im bliżej było wyjazdu, tym więcej miałem wątpliwości - wszak ignorance is bless, a ja znałem także bardzo dużo opinii skrajnie odmiennych. W konsekwencji podczas wyjazdu obłożyłem się szczodrze dozymetrami osobistymi, które wyzerowałem poprzedniego wieczora - pierwszy przyczepiłem do buta, drugi włożyłem w kieszeń spodni, trzeci w polar, a czwarty za kołnierzyk.

Przez cały pobyt w Zonie wskazówki wszystkich dozymetrów (które wcześniej dziarsko ładowały się promieniowaniem tła leżąc spokojnie w szafie) ani drgnęły.

[mały 5150]

Bergen, witaj mam nadzieję, że było super! Rozumiem, że następne spotkanie to pokaz zdjęć przy Goldwasser'ku

[Piter 35]

Bergen witaj atomowy robaczku
Domyślam się ,że masz wiele do opisania ale może byś wpadł na Rajd Polski ( Kruszyn się wybiera na ognisko ) , zresztą wiele osób się wybiera .
Więc zapraszam brakuje nam latarek a ty świecisz przeca

[Kruszyn]

Bergen, będzie świecił jak choinka

[dareq]

I jak bylo ? ja za miesiac zawijam sie w te rejony aczkolwiek troche nizej

[Bergen]

Stare przysłowie pszczół powiada, że lepiej późno, niż później. Ogarnąłem tysiące fotografii z wyprawy, zatem pora na relację...
Zgodnie z planem, do Nynashamn wypłynęliśmy w niedzielę, 31 maja. Zaraz po przypłynięciu do Szwecji ruszyliśmy na północ, z dwoma przystankami – pierwszym, aby obejrzeć elektrownię atomową w Forsmark (to tam najszybciej wykryto skażenie po awarii elektrowni w Czarnobylu) i drugim, nad bliżej nieokreślonym jeziorem, na nocleg. Mimo że rozbijaliśmy namiot w środku nocy, nie potrzebowaliśmy latarek – była biała noc, podczas której słońce tylko nieznacznie chowa się za horyzontem.
Gdy następnego dnia, minąwszy granicę szwedzko – fińską wjechaliśmy do Rovaniemi, szukając informacji turystycznej, tam zaniepokoił nas fakt, że miasto wygląda jak wymarłe. Mimo słonecznego dnia, ulice straszyły pustką wziętą jakby z jakiegoś postapokaliptycznego krajobrazu. Dopiero rzut oka na zegar w centrum miasta spowodował, że zrozumieliśmy powód tego niecodziennego dla nas zjawiska – była noc! Noc, podczas której słońce nie zachodzi, zatem mieszkańcy miasta najzwyczajniej w świecie spali. Nie pozostawało nam nic innego, jak tylko pójść w ich ślady.
Następnego dnia obowiązkowo odwiedziliśmy pocztę Świętego Mikołaja. Przekraczając koło podbiegunowe spotkaliśmy Kasię Adamczyk, uczestniczkę Wielkiego Wyścigu organizowanego przez radiową „Trójkę”. Kasia szczegółowo wypytała nas o drogę i ruszyła na południe, do Polski. Jak się potem okazało, zajęła drugie miejsce – wiadomo, dzięki komu.
Na kolejny nocleg, po Rovaniemi, wybraliśmy jedną z chatek przygotowanych specjalnie dla turystów przez władze parku narodowego Urho Kekkonens. Po parku narodowym nie można jeździć samochodem; zatem wśród chatek znaleźliśmy taką, która znajdowała się najbliżej parkingu. Parking ten położony był głęboko w lesie, a prowadziła do niego kilkudziesięciokilometrowa, szutrowa droga. Na miejsce dotarliśmy późną "nocą", gdy okazało się że na parkingu stoi już kilka pojazdów, w tym Mercedes klasy C (jak widać, Finom off-road nie straszny). Po przejściu czternastu kilometrów w kilkustopniowym mrozie, mogliśmy odpocząć przy rozpalonej „kozie” korzystając z przygotowanego przez naszych poprzedników drewna i upichcić posiłek na pełnowymiarowej kuchni gazowej. Mówiąc krótko, chatka, mimo że otwarta, była w pełni wyposażona.
Kolejnego dnia, opuściwszy przytulny nocleg, skierowaliśmy się najkrótszą – według GPS – szutrową drogą w kierunku cywilizacji. Forsując koleiny, omijając ukryte w trawie pnie (czego nawet mistrz świata WRC nie potrafi) a nawet pokonując bagno, miało się wkrótce okazać, że gruntowa droga, którą jedziemy od wielu godzin, kończy się zwalonym mostem w rwącej rzece, o czym już GPS zapomniał. Nie było rady – musieliśmy wracać i nadkładając mnóstwo drogi jechać tak, jak tam przyjechaliśmy. A gdy dotarliśmy w końcu do asfaltowej „trasy arktycznej” - długiej, pustej, pagórkowatej i pełnej czyhających na samochody reniferów – postanowiliśmy że musimy dziś osiągnąć Nordkapp. I tak też się stało. Przylądek Północny powitał nas śniegiem, skalistym, fiordowym nabrzeżem, kompletnym brakiem wysokiej roślinności (tundra w czystej postaci) i uśmiechniętym panem za szlabanem, żądającym od nas słonej opłaty za wjazd na wyspę Mageroya, gdzie znajduje się Przylądek. U samego celu naszej podróży, do którego prowadziła równa, asfaltowa szosa, mieliśmy więcej szczęścia – nikt nie wymagał od nas opłat za parking na samym przylądku, ponieważ przyjechaliśmy tam o godzinie drugiej w „nocy” - podczas gdy opłaty pobiera się do godziny pierwszej. Nordkapp został zdobyty.
Namiot rozbiliśmy w dolinie, która pospołu z samochodem chroniła nas trochę od zacinającego, zimnego wiatru. Niestety, nie uchroniła nas od śniegu, który spadł aby następnie stopnieć nad ranem, gdy słońce wspięło się wyżej na nieboskłonie. Tego dnia zaplanowaliśmy dziewięciokilometrowy marsz na przylądek Knivskjellodden – najdalej wysunięty na północ punkt Europy. Na miejsce dotarliśmy po kilku godzinach marszu ledwo widoczną ścieżką po skalistym i górzystym terenie. Na samym zaś przylądku, oprócz symbolicznego postumentu, w stalowej skrzynce znaleźliśmy zeszyt z wpisami podróżników z całego świata; był to jednocześnie najdalej na północ wysunięty zeszyt w Europie! Oczywiście zostawiliśmy w nim także swoje ślady.
Niestety, podczas powrotnego marszu dosięgło nas załamanie pogody i wszystkie możliwe opady, jakie znają synoptycy. Po wielogodzinnym marszu w niesprzyjającym terenie, przemoczeni i wyczerpani dotarliśmy na parking, gdzie zostawiliśmy samochód. Mimo późnej godziny zdecydowaliśmy się jednak wyruszyć na zachód, do kolejnego punktu naszej wyprawy – miasta Alta. Po noclegu nad brzegiem fiordu obejrzeliśmy słynne na cały świat rysunki naskalne, na których – nie wiedzieć dlaczego – motywem przewodnim był renifer - i o godzinie 15 wyruszyliśmy w podróż na zachodni brzeg Półwyspu Skandynawskiego, na archipelag Lofoty. Przez wiele godzin krętymi drogami omijaliśmy fiordy, przejeżdżaliśmy przez osady w których domy często wyposażone były w klimatyzatory (podczas gdy temperatura w środku lata rzadko przekraczała +10 stopni), ale nigdzie nie napotkaliśmy otwartej stacji benzynowej – wszak była „noc”. U celu naszej podróży, w mieście Svolvaer, zwanym „stolicą Lofotów” znaleźliśmy się o wpół do szóstej rano, z całkowicie pustym bakiem; jeszcze chwila, a czekałby nas marsz.
O archipelagu Lofotów raczej opowiadać się nie da; zachwyca on swoim urokiem i tak naprawdę trzeba tam być, aby móc napawać się naturalnym pięknem tych terenów. Seledynowa woda oceanu i tradycyjne, norweskie domki stojące na wybrzeżu. I dziesiątki zamieszkałych wysepek połączonych ze sobą mostami. A na wysepkach, mimo przejmującego chłodu, dzieciaki w krótkich spodenkach i t-shirtach na deskorolkach i rowerach – wszak jest lato!
Po powrocie z Lofotów, ostatni dzień naszej wizyty w Skandynawii przeznaczyliśmy na odwiedzenie starego miasta – czyli Gamla Stan – w Sztokhomie. Zakończywszy tym optymistycznym akcentem, dziesiątego czerwca na pokładzie promu wróciliśmy do Gdańska.

Jeśli ktoś z Was chciałby przejrzeć pozostałe, ponad 300 fotografii na mojej Picasie, zapraszam na:

http://picasaweb.google.pl/jarek.hryszk ... directlink

Zdjęcia jeszcze nie zostały przeze mnie opisane, ani nie oznaczone zostały lokacje - co zamierzam zrobić w najbliższym czasie.

[devlin]

Łał, ale wyprawa, ale relacja.

Jakaś statystyka, koszty, czas?

[Bergen]

Pooowooooli, nie wszystko na raz

[FUX]

jestem pod wrażeniem....

[zagatka]

ja też taaaaaak chce!

[inquiz]

Piękna wyprawa

[Konto usunięte]

Czy to jest misiek z suszarką?

[vicu]

Konto usunięte, nie misiek, tylko niedźwiedź...

polarny!

[Alan, Alan, Alan!]

Czy to jest misiek z suszarką?

sadzac po stanie barierki to ich tam nie lubia

[pablonas]

Bergen, szacuneczek Gratuluję super wyprawy.

A jak Żaba? Spisała się?